ชื่อเรื่อง (TH/ENG)
→ "บทเพลงสุดท้ายของดาอึน" (The Last Song of Da Eun)
หมวด
→ มังงะ (สามารถดัดแปลงเป็นอนิเมะได้ในอนาคต)
👤 ตัวละครหลัก The Last Song of Da Eun
→ ซง ดาอึน (Song Da Eun) : หญิงสาวนักเปียโนที่ยังคงเล่นดนตรีต้องห้ามเพื่อรักษาความหวังในโลกดิสโทเปีย
→ อิรอส ไคลน์ (Eros Klein) : อดีตทหารเย็นชา ผู้กลายเป็นผู้คุ้มกันลับของดาอึนและค่อยๆ เปิดใจด้วยความรัก
→ เซเรน วาเลน (Seren Valen) : หัวหน้าหน่วยปราบกบฏ ผู้ลึกลับ ฉลาดล้ำ และมีอดีตที่เชื่อมโยงกับดาอึน
📚 The Last Song of Da Eun จำนวนตอน 3 ตอน (จบ)
→ ตอนที่ 1 : เสียงที่ถูกห้าม (Forbidden Melody)
โลกที่เสียงดนตรีถูกสั่งห้าม ดาอึนแอบเล่นเปียโนในโรงละครร้างและได้พบอิรอส
→ ตอนที่ 2 : หัวใจท่ามกลางเถ้าถ่าน (Hearts in the Ashes)
ทั้งคู่ถูกตามล่าโดยหน่วยของเซเรน ขณะหนี ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาค่อยๆ ก่อตัว
→ ตอนที่ 3 : บทเพลงสุดท้าย (The Last Song)
ดาอึนเลือกเล่นบทเพลงสุดท้ายต่อหน้าผู้คน แม้จะต้องแลกด้วยชีวิต แต่กลับจุดไฟแห่งเสรีภาพ
📝 เรื่องย่อ
ในโลกอนาคตดิสโทเปีย ดนตรีถูกห้ามเพราะรัฐบาลมองว่ามันปลุกเร้าเสรีภาพและอันตรายต่อการปกครอง แต่ยังมีหญิงสาวชื่อ ซง ดาอึน ที่กล้าเล่นเสียงเปียโนต้องห้าม เธอได้พบกับ อิรอส อดีตทหารผู้สิ้นศรัทธา และทั้งคู่ต้องร่วมกันหลบหนีการตามล่า
เซเรน ผู้เป็นหัวหน้าหน่วยปราบกบฏกลับมีความเกี่ยวพันลึกซึ้งกับดาอึน และเรื่องราวก็พาไปสู่การเลือกครั้งสำคัญ บทเพลงสุดท้ายของดาอึนแม้จะคร่าชีวิตเธอ แต่กลับกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังและความรักที่ไม่อาจถูกลบเลือน
โอเคครับ 🙌 งั้นผมจะเริ่มเขียน EP1 : เสียงที่ถูกห้าม (Forbidden Melody) ออกมาในสไตล์ บทมังงะ/อนิเมะ ที่อ่านง่าย มีคำพูดของตัวละคร มุกเล็กๆ แทรกให้บรรยากาศไม่หนักเกินไป และทำซับภาษาอังกฤษแปลให้บรรทัดล่างด้วยตามที่คุณขอ
🎶 EP 1 : เสียงที่ถูกห้าม (Forbidden Melody)
🌌 ฉากเปิด : เมืองดิสโทเปียที่เต็มไปด้วยตึกสูงมืดมิด ผู้คนเดินเงียบๆ ไม่มีเสียงดนตรี ไม่มีเสียงหัวเราะ...
→ บรรยาย :
“ในโลกที่เสียงดนตรีกลายเป็นสิ่งต้องห้าม… มีเพียงเธอที่ยังกล้าเล่นมัน”
"In a world where music is forbidden... only she dares to play."
🎹 โรงละครร้างที่ถูกทิ้งร้างมานาน เสียงเปียโนแผ่วเบาดังขึ้น...
→ ซง ดาอึน (คิดในใจ) :
“แค่สักนิดก็ยังดี… ฉันไม่อยากให้โลกนี้ลืมเสียงเพลง”
"Just a little… I don’t want this world to forget music."
💨 ประตูโรงละครดังเอี๊ยด… มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
→ อิรอส (เสียงทุ้ม) :
“...นี่เธอทำบ้าอะไรอยู่?”
"...What the hell are you doing?"
→ ดาอึน (ตกใจ มือหลุดคีย์) :
“ว๊ายย! อย่าทำให้ฉันตกใจสิ! คีย์เพี้ยนหมดเลย!”
"Waaah! Don’t scare me like that! Now it’s off-key!"
😅 อิรอสยืนกอดอก มองเธอเหมือนเจอคนบ้า
→ อิรอส :
“เธอไม่รู้เหรอว่าดนตรีมันผิดกฎหมาย? อยากถูกลากไปขังรึไง”
"Don’t you know music’s illegal? You wanna get yourself locked up?"
→ ดาอึน (ยิ้มเจื่อน) :
“เอ่อ… แต่ฉันก็ยังไม่เคยโดนจับนี่นา”
"Umm… but I haven’t been caught yet, right?"
✨ เสียงเปียโนยังสะท้อนในโถงว่าง อิรอสฟังไปเงียบๆ
→ บรรยาย (อิรอสคิดในใจ) :
“เสียงนี้… มันเหมือนฉุดใจกลับไปยังวันเก่าๆ ที่ฉันลืมไปแล้ว”
"This sound… it drags me back to the old days I had long forgotten."
😂 จังหวะเบรกตลกเล็กน้อย
→ ดาอึน (มองอิรอส) :
“ถ้านายจะจับฉัน… ก็คงต้องรอให้ฉันเล่นจบเพลงก่อนนะ”
"If you’re going to arrest me… you’ll have to wait until I finish my song."
→ อิรอส (ถอนหายใจ) :
“ให้ตายสิ… ฉันไม่น่าหลงเข้ามาที่นี่เลย”
"Damn it… I shouldn’t have wandered in here."
🌒 ปิดฉาก EP1 ด้วยภาพทั้งคู่ยืนอยู่ในโรงละครร้าง ดนตรีกับความเงียบปะทะกัน
→ บรรยาย :
“และนี่…คือจุดเริ่มต้นของโชคชะตา ที่จะเปลี่ยนทั้งสองคนตลอดไป”
"And this… is the beginning of a fate that will change them forever."
🔥 EP 2 : หัวใจท่ามกลางเถ้าถ่าน (Hearts in the Ashes)
🌌 ฉากเปิด : กลางค่ำคืน เมืองดิสโทเปียถูกปกคลุมด้วยหมอกควัน เสียงไซเรนก้องไปทั่ว
→ เสียงประกาศก้องจากลำโพง :
“ผู้ใดฝ่าฝืนกฎหมายดนตรี จะถูกจับกุมทันที… จงรายงานผู้ต้องสงสัยโดยไม่ลังเล!”
"Anyone who violates the Music Law will be arrested immediately… Report suspicious individuals without hesitation!"
💨 ซง ดาอึน วิ่งหอบในซอยแคบๆ ข้างๆ มี อิรอส คอยลากมือเธอหนี
→ ดาอึน (หอบ) :
“ฮ้า…ฮ้า… นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมต้องไล่ตามเราด้วย!”
"Haa… haa… This is insane! Why are they chasing us like this!"
→ อิรอส (จริงจัง) :
“เพราะเธอดันเล่นเปียโนเสียงดังเกินไปไงล่ะ ยัยตัวแสบ!”
"Because you played the piano too loud, you little troublemaker!"
→ ดาอึน (ทำหน้างอ) :
“ฉันก็แค่…อยากให้โลกนี้มีเสียงเพลงอีกครั้งเท่านั้นเองนี่นา…”
"I just… wanted this world to have music again…"
🚨 กลุ่มทหารติดอาวุธในชุดดำปรากฏขึ้น นำโดย เซเรน วาเลน ใบหน้าคมดุ สายตาเย็นชา
→ เซเรน :
“ซง ดาอึน… ผู้หญิงที่กล้าเล่นบทเพลงต้องห้าม เจ้าเป็นภัยต่อระเบียบโลกนี้”
"Song Da Eun… the woman who dares to play forbidden melodies. You are a threat to this world’s order."
→ ดาอึน (กัดฟัน) :
“ภัยงั้นเหรอ? ดนตรีไม่เคยฆ่าใครสักคน… แต่ความเงียบของพวกคุณต่างหาก ที่ฆ่าหัวใจของทุกคน!”
"A threat? Music has never killed anyone… But your silence is what kills everyone’s hearts!"
💥 อิรอสคว้าดาบออกมา ขวางหน้าดาอึนไว้
→ อิรอส (เสียงเข้ม) :
“ถ้าจะเอาตัวเธอไป… ต้องผ่านฉันก่อน!”
"If you want her… you’ll have to get through me first!"
→ ดาอึน (มองเขา) :
“นี่นาย… กำลังปกป้องฉันจริงๆ ใช่มั้ย?”
"You’re… really protecting me, aren’t you?"
→ อิรอส (หน้าแดงเล็กน้อย) :
“อย่าคิดมาก! ฉันก็แค่ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณเสียงเพี้ยนๆ ของเธอเท่านั้นแหละ!”
"Don’t get the wrong idea! I just don’t want to owe your out-of-tune noise anything!"
😂 เบรกมุกเล็กน้อย แต่ดาอึนหัวเราะเบาๆ ท่ามกลางความตึงเครียด
→ ดาอึน :
“ฮึๆ… ขอบใจนะ นายทหารเย็นชาของฉัน”
"Heh… Thanks, my cold-hearted soldier."
→ อิรอส (หันหน้าหนี) :
“หยุดพูดอะไรแปลกๆ ได้แล้ว!”
"Stop saying weird things already!"
🔥 ฉากจบ EP2 : โรงละครที่ถูกไฟไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน ทั้งคู่หลบหนีในเงามืด ท่ามกลางเสียงประกาศล่าตัว
→ บรรยาย :
“หัวใจที่เริ่มเต้นแรงท่ามกลางเถ้าถ่าน… นำพาโชคชะตาทั้งสองให้สั่นคลอนยิ่งกว่าไฟสงคราม”
"A heart that begins to beat amidst the ashes… shakes their fates more than any war could."
🎼 EP 3 : บทเพลงสุดท้าย (The Last Song)
🌌 ฉากเปิด : จัตุรัสกลางเมือง คนมากมายถูกบังคับให้รวมตัว เสียงไซเรนดังสะท้อนตึกสูงร้าง กองทัพของ เซเรน เต็มพื้นที่
→ บรรยาย :
“ค่ำคืนนี้…เมืองทั้งเมืองจะได้ยินเสียง ‘สิ่งต้องห้าม’ ที่ไม่เคยมีใครกล้าเล่นต่อหน้าสายตาเผด็จการ”
"Tonight… the entire city will hear the ‘forbidden sound’ no one dared to play before the eyes of tyranny."
🎹 บนเวทีประหารเก่า ซง ดาอึน ถูกจับมัดมือ เธอหันไปสบตา อิรอส ที่ยืนถูกจับกุมอยู่ไม่ไกล
→ ดาอึน (ยิ้มอ่อน) :
“ถ้าฉันจะหายไป… ขออย่างน้อยให้โลกนี้จำได้ว่า ‘ดนตรียังมีชีวิตอยู่’ ”
"If I am to disappear… let this world at least remember that ‘music still lives’."
→ อิรอส (ตะโกน) :
“อย่า!! อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!”
"No!! Don’t do something insane!"
🔥 เซเรน เดินออกมา เงาสะท้อนบนเครื่องแบบแข็งกร้าว
→ เซเรน :
“เธอไม่เข้าใจเลยสักนิด… ดนตรีคือไฟที่สุมหัวใจมนุษย์ และไฟนั้นจะเผาผลาญระเบียบโลกทั้งหมด!”
"You don’t understand at all… Music is the fire in human hearts, and that fire will burn down this entire order!"
→ ดาอึน (น้ำตาคลอแต่ยิ้ม) :
“งั้นก็ให้มันเผา… เพราะความเงียบของพวกคุณนั่นแหละที่ทำลายโลกนี้ไปแล้ว”
"Then let it burn… Because your silence is what already destroyed this world."
🎶 ดาอึนถูกปล่อยให้นั่งที่เปียโนโบราณบนเวที เธอวางนิ้วลงบนคีย์ ทุกคนเงียบงัน
→ บรรยาย :
“บทเพลงสุดท้าย… ไม่ใช่เพียงเสียงดนตรี แต่มันคือหัวใจของเธอที่มอบให้ผู้คน”
"The last song… not just sound, but her very heart given to the people."
🎵 เสียงเปียโนเริ่มก้องสะท้อน ละลายความเงียบในเมือง ผู้คนที่สิ้นหวังน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
อิรอสจ้องเธออย่างเจ็บปวด ขณะที่เซเรนยืนกำหมัดแน่น
→ อิรอส (ในใจ) :
“ดาอึน… ทำไมถึงต้องยิ้มทั้งที่กำลังจะหายไป…”
"Da Eun… why do you smile when you’re about to disappear…"
💔 ทันใดนั้น กองทัพได้รับคำสั่งเล็งปืนไปที่เวที
→ เสียงนายพล :
“ยุติการเล่นเดี๋ยวนี้! ยิงได้!!”
"End the performance now! Fire!!"
→ อิรอส (ร้องลั่น) :
“ไม่—!!!”
"NO—!!!"
🌠 แสงไฟปืนวาบขึ้นตัดฉาก พร้อมเสียงคีย์สุดท้ายของเปียโน ดาอึนล้มลงกับคีย์บอร์ด แต่รอยยิ้มยังคงอยู่
→ ดาอึน (เสียงเบาราวกระซิบ) :
“…ขอบคุณนะ… ที่ฟังเพลงของฉัน…”
“…Thank you… for listening to my song…”
🌌 ผู้คนที่ได้ฟังเริ่มฮัมทำนองเพลงตาม น้ำเสียงนั้นแพร่กระจายไปทั้งเมือง กลายเป็น “ไฟแห่งเสรีภาพ” ที่ไม่มีใครหยุดได้
→ บรรยาย :
“แม้ร่างกายเธอจะดับสูญ… แต่เสียงเพลงยังคงอยู่ในหัวใจของผู้คน ตลอดกาล”
"Even if her body vanished… her song remained in the people’s hearts forever."
🌹 ฉากสุดท้าย : อิรอสคุกเข่าข้างร่างดาอึนที่นิ่งสงบ น้ำตาไหลเงียบๆ
→ อิรอส (พึมพำ) :
“…บทเพลงของเธอ จะไม่มีวันจบ”
“…Your song will never end.”
🎬 END The Last Song of Da Eun
🌸 ตอนพิเศษ : บทเพลงในความฝัน (Melody in a Dream)
🌌 ฉากเปิด : คืนที่สงบเงียบ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว อิรอส หลับตาอยู่ข้างกองไฟเล็กๆ ในที่หลบซ่อนใหม่ของกลุ่มกบฏ
→ บรรยาย :
“หลังจากไฟแห่งเสรีภาพถูกจุดขึ้น… ผู้คนเริ่มลุกขึ้นต่อต้าน แต่สำหรับอิรอส ทุกค่ำคืนยังคงมีเพียงเธอในความทรงจำ”
"After the fire of freedom was lit… people began to rise. But for Eros, every night still held only her memory."
🌙 ในความฝัน… เขาได้ยินเสียงเปียโนอีกครั้ง
→ อิรอส (หันไปรอบๆ) :
“นี่มัน… เป็นไปได้ยังไง?”
"This… How is this possible?"
✨ ซง ดาอึน ปรากฏตรงเวทีเล็กๆ ที่มีแสงจันทร์ส่องลงมา เธอสวมชุดขาวเรียบง่าย ยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม
→ ดาอึน :
“นายยังฟังเพลงของฉันอยู่ใช่มั้ย?”
"You’re still listening to my song, right?"
→ อิรอส (น้ำตาคลอ) :
“ดาอึน… ฉัน… ฉันขอโทษที่ช่วยเธอไม่ได้…”
"Da Eun… I… I’m sorry I couldn’t save you…"
🌹 ดาอึนเดินเข้ามา วางมือลงบนหน้าอกของเขาเบาๆ
→ ดาอึน (ยิ้ม) :
“ไม่ต้องเสียใจหรอก… ก็เพราะนายปกป้องฉัน ถึงทำให้เพลงนี้ส่งต่อไปยังทุกหัวใจได้ไง”
"Don’t be sad… It’s because you protected me, that my song reached every heart."
→ อิรอส (กัดฟัน พยายามไม่ร้องไห้) :
“แต่ฉัน… ฉันอยากจะอยู่ข้างเธอจริงๆ”
"But I… I wanted to stay by your side."
✨ ดาอึนเริ่มเล่นเปียโนอีกครั้ง เสียงทำนองอบอุ่นดังแผ่วคล้ายกล่อมฝัน
→ ดาอึน (หลับตา) :
“งั้นก็อยู่ตรงนี้… อยู่ในเสียงเพลงของฉันตลอดไป”
"Then stay here… within my song, forever."
🌌 ฉากปิด : อิรอสสะดุ้งตื่นขึ้นมาในยามเช้า น้ำตายังไหลที่แก้ม เขายกมือตัวเองแตะที่อก… ราวกับยังรู้สึกถึงสัมผัสของเธอ
→ บรรยาย :
“แม้บทเพลงสุดท้ายจะจบลงไปแล้ว… แต่เสียงของเธอ ยังคงก้องอยู่ในหัวใจเขา… และในโลกที่กำลังเริ่มต้นใหม่”
"Even though the last song had ended… her voice still echoed in his heart… and in the world that was just beginning."
🎬 Special End
0 ความคิดเห็น